De Wet op de Orgaandonatie biedt aan kinderen vanaf twaalf jaar de ruimte om zich ook te laten registreren als donor.

Natuurlijk moet je er niet aan denken om je kind te verliezen.

Er over praten is eigenlijk al een taboe, maar zie het verhaal van Anouk hieronder.

En geef dan een reactie.

12 juli 2007 Het UMCG gaat een onderzoek starten naar de factoren die bepalen of een kind als donor zijn organen beschikbaar wil en kan stellen. Het gaat hierbij om medische, psychologische, ethische en maatschappelijke factoren; er is hierover nog opvallend weinig bekend. Dit terwijl de behoefte aan donororganen voor kinderen groot is. Donatiefunctionaris Marion Siebelink van het UMCG publiceert over dit onderzoek in het vakblad Medisch Contact, dat vandaag verschijnt.

Aanleiding voor het onderzoek is het feit dat over het onderwerp kind en donatie nog vrijwel niets bekend is; ook internationaal wordt er erg weinig onderzoek naar gedaan. Belangrijke basisgegevens als het aantal kinderen dat geschikt is als donor of het aantal keer dat de donatievraag aan ouders wordt voorgelegd, zijn dan ook nog niet bekend.

In het onderzoek worden verschillende aspecten van het vraagstuk belicht. Zo wordt bekeken of medische teams voldoende op de hoogte zijn van de mogelijkheden tot donatie door kinderen. Ook wordt nagegaan welke factoren het beslissingsproces van de ouders beïnvloeden; welke rol speelt de toon en timing van het donatiegesprek met ouders of hoe groot is de invloed van familie of vriendenkring van de ouders op hun beslissing? Het ethische vraagstuk of de jonge kinderen zelf of hun ouders voor hen het besluit nemen hun organen beschikbaar te stellen, is eveneens onderwerp van het onderzoek.

Doel onderzoek

Doel van het onderzoek is meer inzicht te krijgen in de verschillende factoren die een rol spelen. Met de uitkomsten kan gerichter voorlichting worden gegeven of kan het thema een plaats krijgen in schoolprojecten of in de opleidingen tot medisch specialist. Dit kan er toe leiden dat in de toekomst het besluit van kinderen om donor te worden, door alle betrokkenen weloverwogen genomen kan worden. Hierdoor kan eveneens het totaal aantal kinderdonoren stijgen. Het onderzoek zal vier jaar duren.

Eind 2006 stonden 34 kinderen op de wachtlijst voor een transplantatie. Kinderen die een orgaantransplantatie moeten ondergaan, hebben meestal donororganen van een ander kind nodig. De Wet op de Orgaandonatie biedt aan kinderen vanaf twaalf jaar de ruimte om zich te laten registreren als donor.

Bron UMCG

Het doneren van organen van heel kleine kinderen gebeurt in Nederland zelden.

Orgaandonatie, waarvoor de donor hersendood moet zijn, komt in Nederland veel minder voor dan weefseldonatie. Vorig jaar waren er in totaal 187 orgaandonoren, van wie negen tussen de nul en vijftien jaar. Het jaar daarvoor waren de cijfers nog 202 en 13. Volgens een woordvoerster van de Stichting 0rgaan en Weefselvoorlichting bestaan over orgaandonatie in het algemeen nog veel misverstanden. Over donatie van organen van kleine kinderen wordt niet of nauwelijks nagedacht. Goede voorlichting van artsen zou veel onbegrip kunnen verhelpen.

Hier het verhaal over kleine Anouk

Met de organen van de kleine Anouk konden vier andere kinderen worden gered. De nieren werden gebruikt bij een jongetje van negen en een meisje van elf jaar, de lever werd getransplanteerd bij een jongetje van een jaar en een meisje van een jaar kreeg een hartklep. De tweede hartklep was tijdens het transport geïnfecteerd.

Huid en hoornvlies van een donor van nog geen twee jaar komen sowieso niet in aanmerking voor transplantatie.

Het idee dat Anouk vier andere kinderen heeft gered, is toch fantastisch . Ze heeft niet alleen vier kinderen gered, maar ook vier gezinnen. Een kind met ernstige nierproblemen dat om de dag moet worden gedialyseerd, stel je eens voor welk een impact dat heeft op de rest van het gezin.

Zie meer info orgaandonatie: http://www.wetten-online.nl/zoek?q=orgaandonatie+kinderen en http://orgaantransplantatie.startpagina.nl/

J.Aalders Kinderombudsman